ਦੋ ਅੰਨ੍ਹੇ ਆਦਮੀਆਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ’ਤੇ ਗੌਰ ਕਰੋ ਜੋ ਇੱਕ ਵਾਰ ਯਿਸੂ ਕੋਲ ਆਏ ਸਨ। ਮੱਤੀ 9:27 ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਦੋ ਅੰਨ੍ਹੇ ਆਦਮੀ ਯਿਸੂ ਦੇ ਮਗਰ ਆਏ ਅਤੇ ਕਿਹਾ, “ਹੇ ਦਾਊਦ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਸਾਡੇ ਉੱਤੇ ਦਯਾ ਕਰ”, ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, “ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕਰਾਂ?” (ਇੱਕ ਹੋਰ ਸੁਸਮਾਚਾਰ ਦੇ ਸਮਾਨਾਂਤਰ ਹਵਾਲੇ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।) ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਅਸੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਡੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਖੁੱਲ੍ਹ ਜਾਣ” ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੱਤੀ 9:28 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ, “ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ?”

ਇਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਵਾਲ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਵਾਲ ਹੈ ਜੋ ਪ੍ਰਭੂ ਉਸ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਾਅਦੇ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਉਸਨੇ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦੇ ਹੋ। “ਪ੍ਰਭੂ, ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੇਰੀਆਂ ਅੰਨ੍ਹੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਖੁੱਲ੍ਹ ਜਾਣ,” ਜਾਂ, “ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਕੋਈ ਬਿਮਾਰੀ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇ,” ਜਾਂ, “ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਖਾਸ ਪਾਪ ਦੀ ਆਦਤ ਤੋਂ ਬਚਾਇਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ,” ਜਾਂ, “ਪ੍ਰਭੂ ਮੈਂ ਨੌਕਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ,” ਜਾਂ, “ਮੈਂ ਰਹਿਣ ਲਈ ਜਗ੍ਹਾ ਲੱਭਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।” ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹਨ ਜੋ ਅਸੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਤੋਂ ਮੰਗ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਸਾਡੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ, ਆਤਮਿਕ ਅਤੇ ਸਰੀਰਕ, ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਪ੍ਰਭੂ ਸਾਨੂੰ ਉਹ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛੇਗਾ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਖਾਸ ਬੇਨਤੀਆਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ: “ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ?” ਇਹ ਯਿਸੂ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ।

ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਸਾਡੇ ਲਈ ਆਪਣੀ ਯੋਗਤਾ ਅਨੁਸਾਰ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸਾਡੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਨੁਸਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ? ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਲਈ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਪ੍ਰਭੂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀਂ ਕਰੋਗੇ ਜੋ ਪ੍ਰਭੂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਪੱਧਰ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰੋਗੇ।

ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਜੇ ਪਹਿਲਾ ਅੰਨ੍ਹਾ ਆਦਮੀ ਕਹੇ, “ਖੈਰ ਪ੍ਰਭੂ, ਮੈਂ ਖੁਸ਼ ਹੋਵਾਂਗਾ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਅੱਖ ਖੋਲ੍ਹ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਇਹ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਸ ਧਰਤੀ ’ਤੇ ਇੱਕ ਅੱਖ ਨਾਲ ਜੀ ਸਕਦਾ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ।” ਪ੍ਰਭੂ ਉਸਨੂੰ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਵਾਬ ਦੇਵੇਗਾ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਆਇਤ ਮੱਤੀ 9:29 ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਤੇਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਨੁਸਾਰ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹੋਵੇ।” ਪ੍ਰਭੂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਮੇਰੀ ਯੋਗਤਾ ਅਨੁਸਾਰ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਤੇਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਨੁਸਾਰ।” ਇਹ ਆਦਮੀ ਉਸ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਅੱਖ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਅੱਖ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਬਾਹਰ ਜਾਵੇਗਾ। ਹੁਣ ਇਹ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਅੰਨ੍ਹੇ ਆਦਮੀ ਲਈ ਇੱਕ ਅੱਖ ਦਾ ਖੁੱਲ੍ਹਣਾ ਵੀ ਅਦਭੁਤ ਹੈ।

ਫਿਰ ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਦੂਜਾ ਅੰਨ੍ਹਾ ਆਦਮੀ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਉਸਨੂੰ ਉਹੀ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ, “ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ?” ਅਤੇ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਹਾਂ ਪ੍ਰਭੂ! ਮੈਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ੍ਹ ਸਕਦੇ ਹੋ! ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕੁਝ ਵੀ ਅਸੰਭਵ ਨਹੀਂ?” ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਉਹ ਦੂਜੇ ਅੰਨ੍ਹੇ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ (ਜਿਸਦੀ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਅੱਖ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਸੀ), ਅਤੇ ਉਹ ਆਦਮੀ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ, “ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਅੱਖਾਂ ਕਿਵੇਂ ਠੀਕ ਹੋ ਗਈਆਂ?! ਇਹ ਜ਼ਰੂਰ ਕੋਈ ਝੂਠੀ ਸਿੱਖਿਆ ਹੋਵੇਗੀ!” ਇਹ ਝੂਠੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਦੂਜੇ ਅੰਨ੍ਹੇ ਆਦਮੀ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਪਹਿਲੇ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ, ਬੱਸ ਇੰਨਾ ਹੀ।

ਅਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹਾਂ- ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਮਾਫੀ ਅਤੇ ਪਾਪ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣਾ। ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਦੋਵੇਂ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਪਹਿਲੀ ਚੀਜ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਕਿਉਂ ਹੈ? ਕੀ ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਪ੍ਰਤੀ ਪੱਖਪਾਤੀ ਸੀ? ਕੀ ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ? ਨਹੀਂ। ਉਸਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਉਸ ਸਭ ਲਈ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸੀ ਜੋ ਮਸੀਹ ਨੇ ਉਸ ਲਈ ਕਰਨ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸੀ ਕਿ ਮਸੀਹ ਸਿਰਫ਼ ਉਸਦੇ ਪਾਪ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਉਹ ਮਿਲਿਆ। ਦੂਜੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਮਸੀਹ ਉਸਦੇ ਪਾਪ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਮਾਫ਼ੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ।

ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਹਨ। ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਮਸੀਹ ਉਸਦੇ ਪਾਪ ਮਾਫ਼ ਕਰੇਗਾ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਮਾਫ਼ੀ ਮਿਲੇਗੀ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਜਾ ਵਿਅਕਤੀ “ਦੋਵੇਂ ਗੱਲਾਂ” ’ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਮਸੀਹ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਮੇਰੇ ਪਾਪ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਪਾਪ ਦੀ ਬੁਰੀ ਆਦਤ ਤੋਂ ਵੀ ਛੁਡਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਦੋਵੇਂ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਮਸੀਹ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਸਾਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਛੁਡਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਲੋਕ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਿਰਫ਼ ਮਾਫ਼ੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਹ ਉਸ ਵੱਡੀ ਮੁਕਤੀ ਨੂੰ ਝੂਠੀ ਸਿੱਖਿਆ ਕਹਿਣਗੇ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਖੁਦ ਇਸਦਾ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਅਸੰਭਵ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਨੁੱਖ ਲਈ ਪਾਪ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ। ਪਰ ਸਵਾਲ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਇਹ ਮਨੁੱਖਾਂ ਲਈ ਅਸੰਭਵ ਹੈ। ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਲਈ ਅਸੰਭਵ ਹੈ?

ਯਿਸੂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਲਈ ਕੁਝ ਵੀ ਅਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮਨੁੱਖ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਅਸੰਭਵ ਹਨ। ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਮਨੁੱਖ ਲਈ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਮਾਫ਼ੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਵੀ ਅਸੰਭਵ ਹੈ, ਪਰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨਾਲ, ਕੁਝ ਵੀ ਅਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕਿ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਵਿਅਕਤੀ ਵਾਂਗ ਕੁਝ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਤਾਂ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਸ ਕੋਲ ਕੋਈ ਗਲਤ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ; ਇਹ ਇਸ ਲਈ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਵਾਂਗ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।

ਇੱਕ ਹੋਰ ਉਦਾਹਰਣ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਕਲਪਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਮੀਂਹ ਬਰਾਬਰ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਦੀ ਕਮੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਲੋਕ ਮੀਂਹ ਦਾ ਪਾਣੀ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬਾਹਰ ਕੰਟੇਨਰ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਕੱਪ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਮੀਂਹ ਦਾ ਕਿੰਨਾ ਪਾਣੀ ਮਿਲੇਗਾ? ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਕੱਪ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਹੋਰ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਟੱਬ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਪਾਣੀ ਮਿਲੇਗਾ? ਇੱਕ ਪੂਰਾ ਟੱਬ! ਕੀ ਇੱਕ ਪੂਰੇ ਟੱਬ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੂਰੇ ਕੱਪ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਅੰਤਰ ਹੈ? ਯਕੀਨਨ! ਕੱਪ ਵਾਲਾ ਆਦਮੀ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ, “ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦਾ ਇੱਕ ਪੂਰਾ ਟੱਬ ਕਿਵੇਂ ਮਿਲਿਆ? ਰੱਬ ਨੇ ਪੱਖਪਾਤ ਕੀਤਾ, ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੀਂਹ ਪਿਆ!” ਟੱਬ ਵਾਲਾ ਆਦਮੀ ਜਵਾਬ ਦੇਵੇਗਾ, “ਨਹੀਂ; ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਵੀ ਓਨਾ ਹੀ ਮੀਂਹ ਪਿਆ, ਭਰਾ, ਪਰ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਬਾਹਰ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਕੱਪ ਸੀ! ਇਹ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਪੱਧਰ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਬੱਸ ਇੰਨਾ ਹੀ ਹੈ।”

ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਨਿਹਚਾ ਦੇ ਅਨੁਪਾਤ ਅਨੁਸਾਰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਤੋਂ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਬਰਕਤ ਅਸੀਮ ਹੈ। ਅਫ਼ਸੀਆਂ 1:3 ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ “ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਮਸੀਹ ਵਿੱਚ ਸਵਰਗ ਦੀ ਹਰ ਆਤਮਕ ਅਸੀਸ ਦਿੱਤੀ ਹੈ,” ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਦੀ ਅਸੀਸ, ਸਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਪੁਰਖੇ ਆਦਮ ਤੋਂ ਵਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਮਿਲੀ ਹਰ ਬੁਰੀ ਅਤੇ ਪਾਪੀ ਆਦਤ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਕਰੇਗੀ। ਪਰ ਅੱਜ ਪ੍ਰਭੂ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ: “ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ?”